“Mag mijn laptop even aan jouw oplader?” vroeg de onbekende man in de trein. Na een bevestigend antwoord was hij verdwenen naar de volgende coupé, een spiksplinternieuwe Macbook achterlatend. Nu is het natuurlijk zo dat wij er goudeerlijk uitzien en moeilijk van een rijdende trein kunnen ontsnappen met zijn laptop maar toch…ik weet niet of ik dat zelf zo snel zou doen.
Mijn voorlaatste blogentry, die over de Deutsche Bahn, was best positief…Gelijk een week later: Bam…Staking! De vakbond van treinmachinisten wil loonsverhoging en besloot zijn tanden te laten zien. Gelukkig zat ik net tussen de verschillende stakingsdagen in en kon ik bovendien met mijn fiets komen waar ik wezen moest. Het was natuurlijk ook een beetje de goden verzoeken, om eerst een relatief positief stuk over de spoorwegen te posten en dan te verwachten dat daar geen consequenties aan vast zouden zitten! Deze gedachtegang volgend, aarzelde ik over het opdissen van de volgende positieve treinervaring. Toch gedaan. “Mag mijn laptop even aan jouw oplader?” vroeg de onbekende man in de trein. Na een bevestigend antwoord was hij verdwenen naar de volgende coupé, een spiksplinternieuwe Macbook achterlatend. Nu is het natuurlijk zo dat wij er goudeerlijk uitzien en moeilijk van een rijdende trein kunnen ontsnappen met zijn laptop maar toch…ik weet niet of ik dat zelf zo snel zou doen. Het past echter wel bij mijn ervaring dat hier mensen over het algemeen wat makkelijker zijn met laptops, smartphones etc. In cafés liggen ze bij wijze van spreken voor het oprapen. Ik moet hier voor de eerlijkheid nog wel de kanttekening bij maken dat je Heidelberg qua grootte niet direct met Utrecht mag vergelijken. Het zou dus kunnen dat je hetzelfde onderscheid hebt tussen Utrecht en een middelgrote stad in Nederland. Blijft echter, dat ik dit gevoel van veiligheid best prettig vind.
0 Comments
Tot mijn grote plezier vond ik laatst in de supermarkt hier ontbijtkoek! Met daarop de wervende beschrijving: “Holländischer brauner Lebkuchen”. Er zijn hier in de supermarkt wel meer ‘typisch’ Nederlandse producten te koop zoals bijvoorbeeld kaas en mosselen. Ontbijtkoek was ik echter nog niet eerder tegengekomen en beschouwde ik ook niet als typisch Hollands exportproduct. Het wordt hier in Duitsland dus omschreven als “Lebkuchen”. De Duitse varianten eet je met name tijdens de oktoberfesten, de kerwes (dorpsfeesten) en tijdens de kerstdagen. Wat ze allen gemeen hebben is het gebruik van specifieke smaakmakers zoals anijs, koriander, gember, kaneel en dergelijke. De ietwat kitscherige lebkuchen met voorgedrukte teksten smaken ongeveer hetzelfde als ontbijtkoek maar zijn een stuk harder. Mijn voorkeur gaat zonder chauvinistisch te willen zijn uit naar de ontbijtkoek maar dan wel met een dikke laag boter! Het feit dat de Duitse lebkuchen zo hard zijn maakt ze in ieder geval ook minder geschikt voor de Nederlandse volkssport bij uitstek: koekhappen! Hier is zendingswerk te verrichten!
In Nederland staat naast klagen over het weer op de tweede plaats klagen over de NS. Uitval van treinen, vertragingen etc. Allemaal ellende. Toch doet Nederland het niet zo heel slecht vergeleken met sommige andere landen. Het is echter natuurlijk de vraag welk referentiekader je kiest. Ook in Duitsland wordt er regelmatig over de Deutsche Bahn (DB) gemopperd, en het klopt dat hier ook regelmatig vertragingen zijn. Leg je echter de DB en de NS naast de Japanse spoorwegen dan zullen ze beiden bleekjes om de neus worden. De Shinkansen hogesnelheidstrein had in 2011 een gemiddelde vertraging van 36 seconden las ik in de Frankfurter Allgemeine Zeitung. Ook al haalt de DB niet dit soort prestaties, zijn er een aantal prettige aspecten aan de Duitse spoorwegen. Op nummer 1 wat mij betreft is de mogelijkheid een zitplaats te reserveren. Dit kan weliswaar alleen bij de intercity’s maar je bent in ieder geval verzekerd van een plek en dat is in Nederland soms moeilijk. Wat echter dan wel soms tot morele dilemma’s leidt als er een oudere dame staat en jij zit. Sta je dan op? Het comfort van de ICE’s kan ik ook bijzonder waarderen, die treinen rijden zo ‘smooth’ daar kan Pharell Williams nog een puntje aan zuigen. Stoelen zijn bovendien uitgerust met stopcontacten voor je oplader, en je kan ook nog je koptelefoon inpluggen en naar de ICE-radiozender luisteren. Het kopen van een kaartje kan daarentegen best lastig zijn. Ten eerste zijn er verschillende soorten treinen met verschillende tarieven, daar komt nog bij dat er verschillende kortingsregelingen zijn, verder zijn de automaten ook nog eens traaaag en ingewikkeld. Als je het eenmaal in de vingers hebt dan gaat het echter wel, en bovendien lijkt mij de OV chipknip voor buitenlanders ook niet erg eenvoudig.
Op zich zijn ze in de Duitse treinen niet echt scheutig met commentaar door de intercom. Een uitzondering is echter dat bij het naderen van een station er door wordt gegeven aan welke kant het perron komt, links of rechts. Ik vond in eerste instantie dat een beetje overdreven. Je ziet toch zelf wel waar het perron is dacht ik? Maar als je een overstap moet halen en je wil graag als eerste uit de deur kunnen stappen zodra die open gaat, is het toch handig om te weten “Ausstieg in Fahrtrichtung rechts!”. Het schijnt dit jaar weer perfect paddenstoelenweer (geweest) te zijn en ze schieten inderdaad als ...paddenstoelen uit de grond. Het is hier in Duitsland een soort volkstraditie om ze in het bos te gaan plukken. Zoals het echter in de Bundesartenschutzverordnung beschreven staat is het officieel verboden om ze te plukken, maar er worden een paar uitzonderingen gemaakt. Zo is het toegestaan om eekhoorntjesbrood, cantharellen, morieljes en nog een paar andere soorten voor eigen gebruik, dus in geringe mate, in het wild te plukken. Hoeveel ‘geringe mate’ precies is, is niet helemaal duidelijk. Het staat in ieder geval niet genoemd in de wet en het lijkt in de praktijk zo te zijn dat je met minder dan 1 à 2 kilo door de politie niet aangehouden wordt. Aangezien echter bijvoorbeeld eekhoorntjesbrood (Steinpilze in het Duits) op de markt tussen de 10 en 50 euro per kilo opbrengt zijn er verschillende lieden die kilo’s het bos uit slepen. Er schijnen zelfs heuse paddenstoelenbendes te zijn die in groepen opereren en complete bossen leegroven. Hier is de politie wel iets meer bedacht op, maar de bossen zijn hier best uitgestrekt en niet allemaal even makkelijk te controleren natuurlijk. Sowieso zal je in deze tijd van het jaar in de vrije natuur niet snel omkomen van de honger. Behalve paddenstoelen zijn ook overal wilde fruitbomen (appels, peren, kersen etc) te vinden, daarnaast ook nog de tamme kastanjes natuurlijk. Daarvan vraag ik me af in welke mate het eigenlijk toegestaan is die in het bos te verzamelen. Als je ziet hoeveel geld ze vragen voor een minizakje gepofte kastanjes op de hoofdwinkelstraat in Heidelberg, lijkt me dat nog een veel lucratievere business.
|
Archives
November 2016
|