Vanavond bezoek ik mijn eerste 'Polterabend'. Kort gezegd is dit een soort 'pre-wedding-party' waarbij traditioneel met aardewerk gegooid wordt, want scherven brengen geluk. Normaal gesproken is het een relatief groot feest waar iedereen voor uitgenodigd wordt. Zelfs mensen die geen uitnodiging voor de bruiloft zelf hebben, kunnen komen, zoals vage bekenden of collega's bijvoorbeeld. Ik heb pas vandaag begrepen, dat ik eigenlijk iets van aardewerk mee had moeten nemen van thuis, maar dat is dus te laat want ik kom daar niet meer langs. Misschien valt het ook wel mee met dat produceren van scherven, want het feestje vindt in een bar in de stad plaats en niet zoals traditie is, bij het bruidspaar of bij de (schoon)ouders thuis. Het zou zo maar kunnen dat het kapotsmijten van aardewerk door de bareigenaar niet gewaardeerd wordt.
Het laat zien dat dit soort tradities ook aan verandering onderhevig zijn. In de publicatie 'Alltag in Rheinland 'van het 'Institut für Landeskunde und Regionalgeschichte', wordt geopperd dat de polterabend aan populariteit inboet omdat de meer op angelsaksische leest geschoeide vrijgezellenfeestjes de plaats innemen. Toch kan je beide feesten niet goed vergelijken. Waar de polterabend voor vrienden, familie, buren, bekenden, collega's etc. is, zijn de vrijgezellenfeestjes voor een kleine groep goede vrienden (meestal ook nog eens van hetzelfde geslacht). Ook leuk natuurlijk, maar zo'n polterabend vervult meer een soort algemene functie waarbij complete gemeenschappen betrokken zijn. In die zin is de verschuiving ook een symbool voor een verschuiving van een meer gemeenschap-georiënteerde naar individueel-georiënteerde samenleving.