Er zijn natuurlijk grote overeenkomsten tussen de Nederlandse en Duitse taal, waarmee ik trouwens niet wil zeggen dat het automatisch heel makkelijk is om correct Duits te spreken. Eén van de dingen die mij echter recentelijk is opgevallen zijn de zogenaamde ‘ganzenvoetjes’, in het Nederlands ook wel bekend als aanhalingstekens.
Aanhalingstekens worden gebruikt voor het citeren van bijvoorbeeld dialogen en ook bij ironisch bedoelde uitspraken zoals “leuk”. In het Duits zien ze er echter subtiel anders uit. De openingstekens zijn de Nederlandse sluitingstekens maar dan laag en de sluitingstekens zijn identiek aan de Nederlandse openingstekens. Nadat ik dit een aantal keer geobserveerd had borrelde bij mij een herinnering op waardoor ik mij realiseerde dat ik op school ook de “Duitse” versie geleerd heb! Wanneer heb ik die schrijfwijze dan ingewisseld voor de huidige schrijfwijze?
Aanhalingstekens worden gebruikt voor het citeren van bijvoorbeeld dialogen en ook bij ironisch bedoelde uitspraken zoals “leuk”. In het Duits zien ze er echter subtiel anders uit. De openingstekens zijn de Nederlandse sluitingstekens maar dan laag en de sluitingstekens zijn identiek aan de Nederlandse openingstekens. Nadat ik dit een aantal keer geobserveerd had borrelde bij mij een herinnering op waardoor ik mij realiseerde dat ik op school ook de “Duitse” versie geleerd heb! Wanneer heb ik die schrijfwijze dan ingewisseld voor de huidige schrijfwijze?
Na wat research (wikipedia) kwam ik er achter dat de oorzaak misschien gevonden kan worden in de opkomst van typemachine en vervolgens computer. Die eerste versies van deze apparaten hadden een beperkte karakterset en gebruikte wellicht hetzelfde teken voor het openen en sluiten van het citaat. Dat verklaart echter niet waarom het in Duitsland dus nog wel wordt gebruikt en in Nederland is veranderd.
Zijn er nog meer van dit soort taalfenomenen die door technologische ontwikkeling veranderen? Hier in Duitsland worden bijvoorbeeld in sms en email steeds minder hoofdletters gebruikt (alle zelfstandige naamwoorden horen met een hoofdletter geschreven te worden). Dit heeft natuurlijk te maken met het feit dat bij sms-en het een handeling extra vergt om een hoofdletter te schrijven terwijl dat bij pen en papier geen verschil maakt. Leve de technologische vooruitgang! Of moet ik dat nu met aanhalingstekens schrijven?
Zijn er nog meer van dit soort taalfenomenen die door technologische ontwikkeling veranderen? Hier in Duitsland worden bijvoorbeeld in sms en email steeds minder hoofdletters gebruikt (alle zelfstandige naamwoorden horen met een hoofdletter geschreven te worden). Dit heeft natuurlijk te maken met het feit dat bij sms-en het een handeling extra vergt om een hoofdletter te schrijven terwijl dat bij pen en papier geen verschil maakt. Leve de technologische vooruitgang! Of moet ik dat nu met aanhalingstekens schrijven?